คำศัพท์ช่างที่เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้ ล้วนมีที่มาที่ไปยาวนาน และมักจะเป็นคำที่สื่อถึงความหมายในการใช้งาน ผสมผสานกับการเปรียบเทียบรูปร่างที่เหมือนสิ่งต่างๆตามธรรมชาติ

ดังเช่น“ลวดบัว” หรือ “บัว” ส่วนประกอบสำคัญที่ช่วยเติมเต็มความงดงามให้กับงานสถาปัตยกรรมที่มีมาช้านาน

แต่ทำไมจึงถูกเรียกว่า “บัว” หรือ “ลวดบัว”
เราจะมาบอกคำตอบให้คุณได้ทราบกัน

แต่โบราณนานมา สถาปัตยกรรมไทยนับว่ามีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นเฉพาะตัว เพราะมีวิวัฒนาการยาวนานนับพันปี อีกทั้งยังได้รับอิทธิพลจากศรัทธาอันแรงกล้าต่อพระพุทธศาสนา ซึ่งแปรเปลี่ยนเป็นพลังให้ช่างไทยสร้างสรรค์ศิลปะในทุกแขนงได้อย่างวิจิตรงดงามจวบจนปัจจุบัน โดยเฉพาะศิลปะทางด้านงานสถาปัตยกรรม

เจดีย์ คือสิ่งก่อสร้างทรงสูงที่สร้างไว้เพื่อเป็นที่สักการะและระลึกถึงพระรัตนตรัย โดยมีให้เห็นอยู่ทั่วไปในดินแดนที่พระพุทธศาสนาเผยแผ่ถึง หากคุณสังเกตเจดีย์จะเห็นว่าเป็นสถาปัตยกรรมที่มีฐานเป็นส่วนประกอบ ทั้งนี้เพื่อต้องการยกระดับความสำคัญ และทำหน้าที่รับน้ำหนักทั้งหมดของสิ่งก่อสร้างนั้น

หากมองให้ลึกลงในรายละเอียดส่วนฐานของเจดีย์ หรือแม้แต่ฐานพระพุทธรูป ก็มักถูกสร้างเป็นวงกลมมีลักษณะคล้ายดอกบัว อันเป็นสัญลักษณ์ตามคติทางพุทธศาสนาที่ต้องการสื่อถึงความเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน และเพื่อให้ฐานเห็นเป็นรูปทรงดอกบัวได้ชัดเจนมากขึ้น ช่างไทยโบราณจึงเพิ่ม “ลวดบัว” เส้นคาดรอบฐานสร้างให้เกิดมิติ เพื่อเน้นสัดส่วนให้เห็นชัดว่าเป็นบัวคว่ำหรือบัวหงาย เปรียบเทียบดังภาพที่ปรากฏ